Aşk tuttu kalemin elinden,
Sayfaların şakağından öperken..
Ve damarlarımızdan aşk muştusu geçerken,
Çekildi ebru ebru, ve yazıldı suya ilk kelime.. …
Kış’ın, Bahar’a tebessüm ettiği bir vakitte
Avuçlarımda hayatın iniltisiyle uyandım ilk sabaha..
Ürkek bakışlarla selamladım dağların kızılını.
Ve parmaklar arasından sıyrılıp
Düştü toprağın gözbebeklerine ilk tohum..
Rahmetin avucunda filizlendi, yetişmek için ilk hasada.
Gecenin adımlarıyla yürüdüm Hacer’in ayak izlerinde..
Badiye kumlarını çektim içime beyhude düşünceler fasılasında.
Sefa ile Merve arasında İsmailî düşler ararken,
Toprağa düştü çocukluğum, ebruli uykular salâsında.
Nefes nefes ölürken içimde,
Aşkın fasl-ı baharında dirildi yüreğim,
Dizildi mahşerin ilk safına.
Değil mi ki ömür, bir nefes miktarı kadar.
Ve her nefes,
Hüzün düşleri arasında
Bir ölüm fısıltısıyla yürür sağırlığımıza…
Şimdi kirpiklerimizde sallandırılır cesedimiz
Her rüyanın karanlık yastığında..
Bak.. Bak ölüyor güneş..
Ve duruyor hala ciğerlerimizde ilk nefes..
Kadim DOLUNAY