Ya Sen Olacaksın Bende Ya da..
Farkında mısın, farkında da umursamıyorsun sevgimi, hayatımdan memnun
musun yoksa hiç halinden hissettirmiyor musun hiç kimseye, gülümsüyormusun
yada yüzündeki tebessüm sahtemi, sen gerçekmisin, yoksa bir yalandan
ibaretmisin.
Yorgunmusun yoksa hayatla mücadelene dimdik ayakta devam
edebiliyormusun, göz bebeklerinde bir utangaçlık seziyorum yoksa bu damı
senin oyunlarından biri..Bir hayal aleminde yaşıyorsun yada hayatın tam
ortasındamısın, çözülmez bir sorumusun yoksa sorularını arayan bir cevap
yıgınımısın, sen birinemi aitsin yoksa, ait olduğun yerimi arıyorsun, sen
kimsin kim olmayı amaçlıyorsun, sen var ile yok arasında gidip
gelen bir cambazmısın, ya varsın ya da yoksun.Sen çözümlendinmi yoksa
çözümlenmeyi mi çalışıyorsun, sen kendine göre bir kahramanmısın yoksa
yürüdüğün yolun sonunda bir kahramanlık öyküsümü var. Sen bir anlam
mısın başlı başına yada anlaşılmaya çalışan muammamısın . Peki sen
bilmezlikleremi gidiyor yada bilinenler demi geliyorsun. Kimsin sen, ben seni
nasıl anlayacağım bir sevgimisin, sevgisizlikmi, bir saygımı
saygısızlıkmı, bir umutmu umutsuzlukmu bir gururmu yada utançmı, bir
sahtemi yada tam bir gerçekmi, nerden geldin birden bire yoksa sen hep
içimdemiydin. Bu güne kadar birimizden haberdarmıydık, yoksa hiç
birbirimizi tanımıyormuyduk. Birbirimizi bu güne kadar gördükmü yoksa
görüpte görmezliktenmi geldik. Yaktıgımız bir tek sigara dumanında biz
varmıydık yada içtiğimiz bir şarap kadehinin dudak izlerinde buluştukmu,
hiç sen bendemiydin şimdiye kadar çalınan en güzel yıllarım sendemiydi,
yoksa hiç farkında olmadan sana bu kötülüğü benmi yapmıştım senin
gençliğini içimde saklayarak. Akıttıgım göz yaşlarında biz varmıydık,
yanaklarımdan süzülen iki damla yaşta sen mi vardın. İçim burkula burkula
duygularımın kamçılana kamçılana, hıçkıra hıçkıra ağladığımda
aslında ben senimi akıttım gözlerimden. Bastığımız toprakta ayak izi
olduk mu hiç. Biz hiç tatlı bir rüyada bir araya geldikmi, gözlerimizi
yumduğumuz da perdenin arkasındaki o gizemli kişi bizlermiydik yoksa, bir
birimize
mi açıyorduk gözlerimizi günü gün içinde yaşarken aslında hiç
bilmeden birbirimizlemi yaşadık. Günümüzün en keyifli anı aslında
bizmişiz bunu şimdi daha iyi anlıyorum, hani ara sıra
gülümsedim ya ben, yanaklarımda oluşan iki gamze sen misin. İçimde koca
bir ömür saklayıp daha yeni ortaya çıkardığım o muhteşem güzel
senmişsin. Hiç farkında varmadan ellerimi açtığımda Allah’tan ben seni
dilemişim. Dudaklarımda süzülen her mutluluk ve huzur kelimesinin içinde
sen varmışsın. Baktığım herkes senmiş konuştuğum
her insan yada bu güne kadar konuştuklarım yada özenle kurduğum cümleleri
ben senin için hazırlayıp kalemi her tuttuğumda bendeki tarif edilmez
kelimelerle yazılmaz, yada söylediğim kelimelerin bile çaresiz kalıp
anlatamadığı o gizemli ve muhteşem senmişsin. Neden bu güne kadar ben
senden hiç kimseye söz etmedin, neden bu güne kadar dudaklarımın uçuna
kadar gelmedin, en küçük bir cümlenin içinde senin olduğunu hiç fark
etmedim, oysa sen benim bir hamlemi bekliyormuşsun. Sen benim kaderimmisin,
kaderimin bana oynadığı bir oyunmu yoksa kadersizlikmisin anlayamadım, bunu
kendime de anlatamadım. Nasıl söz dinleteyim coşmus gönlüme yada senden
nasıl vazgeçeyim nankör kalbime olmuyor işte, bir türlü başaradımi zaten
başaramayacaktım. Böylesi daha iyi oldu kendimi bildim bileli tutulduğum,
delicesine aşık olduğum kalbimin en hassas yerinde büyüttüğüm,
gözbebeğimin içinde uyuttuğum her birinin eliyle kavuşan elimle tuttuğum,
baktığım her noktada seni gördüm dayanılmaz acılar içinde olduğum
zamanlarda bile bir parça mutluluk bulduğum, an ve an hayatın her zerresinde
yaşadığım seni, gülüşlerimde, öpüşlerimde, çocuk gibi sevinçlerde
yaşattığım seni yaşıyorum. Korkuyorum seni seviyorum kelimesi bile seni ne
kadar çok sevdiğimi sana anlatamaz, sana ne kadar aşık olduğumu o iki
sihirli cümle içine sığdıramaz diye. Korkuyorum hiç gelmesini istemediğim
o karanlık gün gelir çatar ve sen çekip gidersin diye. Yazık olur bunca
zamana günahtır o yaşanan en
mutlu anlara, için için ağlar bu yürek kendi içine akıtır bu kalp
dayanamaz yokluğuna kaldıramaz artık o kadar büyük acıya. Düşünmesi
bile çıldırtıyor beni, bir kara bulut gibi çöktü gecelerime, dünyanın
en mutlu insanı olan ben bir anda enkaz yığınına döndüm. Ne olur kısa
olmasın,bir nefes son bulmasın, aradan yıllar geçti uzun bir serüvenden
sonra buldum seni, hak ettiğin yere ulaştırdım, hem seni hem sevginle
yeniden hayat bulan kendimi sevmeseydim seni yeniden uyandırmazdım bedenimi,
sen hep var ol benimle yaşa, benimle yaşlan hiç ayrılmayalım yalnız
kalmayalım unutmayalım hiç birbirimizi, sevmeseydim seni neyleyibde
yaşayayım bu günleri. Ektiğim her umut tohumlarında sen varsın, kurduğum
her hayalde sen, nasıl olmayacaksın ki ben sensiz bir hayal bile kuramıyorum,
yanımdan ayrıldığın bir saniye bile daralıyor nefes alamıyorum, öyle bir
tutkuyla bağlıyım ki sana, ne oldu bana anlamıyorum beni nasıl bu hale
çevirdin bilmiyorum, daha düne kadar hiçbir girmem diyen ben şimdi senin
esirin oldum.Hiç aşık olmadım diyen ben şimdi senin tutkunum oldum, işte
son sözümü söylüyorum dinle
YA SEN OLACAKSIN BENDE YADA BEN HİÇ OLMAYACAĞIM.
ÜMİT TOPAN