ßize Düşen Mor Yalnızlık

Zifiri karanlıklarda mor gözyaşlarım akarken   

öğrendim ki gönlümdeki hiçbirşey gözlerime yansımamalıydı

acılarım kirpiklerimden akıyordu

belkide bundandı seyrekliği kirpiklerimin

dudağa değen her gözyaşında yaşanmamışlıktan doğan derin

sızılar vardı

gözyaşları kendi sahiplerinin kaderine kelepçeliydi.

Kapkara göklerin üstüme üstüme geldiği o zemheri gecelerde

gönlüme hükmetmem gerekiyordu

bu yüzden esir aldım gözlerimi

fakat senin inci tanelerin zencefil kokuyordu

eğilip koklamak istediğimde yüreğindeki fırtınalara düştüm

öyle bir azabi bakış fırlattınki bana

cehennem kitaplarında bile ismine rastlayamadım.

Ya zaferin unutulmaz muştusu olacaktı müjdem

yada susadığı an toprağın kana, güllerim açacaktı.

Şimdi mor gözyaşlarımdan mor güller yeşertiyorum sana

gözlerinin karasına çaldım bütün zencefilleri

sen bir gözyaşı olup aktığında dudaklarıma

bilmem kaçbin kez duyulacak serzenişlerimin başlangıcı

olmuştun.

Bu siyahi savaşlar hiçte uzak değildi bana

ölü gibi yaşamakta yaşamaktı.

Sana duraksamam

kendisine hayran bıraktıran meryem kadar günah,

sana duraksamam cennetteki meyva kadar yasak oluşundu.

Bu kurşuna ateş etmek demekti

Ve iki ateşi mermi çarpışınca havada göklere koyu bir isyan düştü

iki ademi kurşun çarpışınca havada mor güllere mor gözyaşları

düştü.

Gözlerinin hezeyanına dayanamayınca gözlerim,

yüreğimin duvarı çatlamış ülkelerini istila edince gözlerim,

bize mor bir yalnızlık düştü