Sadeleştirme…

Bilirsiniz matematikteki işlemlerden birisidir sadeleştirme.Bir yığın kalabalık sayıyı atarsınız ve bölünemeyen en son hale getirirsiniz.Karşınıza çıkan, gerçeğin en yalın halidir ve oradan öte bir işlem yapılmaz.

İnsan hayatında da böyle bir sadeleştirmeye ihtiyaç olduğunu düşünüyorum  çoğu zaman.Bizi çoğalttığını düşündüğümüz pek çok eşya farkına varmadan bir süre sonra bizim için yük oluyor.Adeta biz eşyaya değil eşya bize sahip oluyor.Yani bağımlı olmaya başlıyoruz “onlarsız” yapamaz hale geliyoruz.Bu da en çok özgürlüğümüzü tehdit ediyor.

Bu bazen çevremizdeki insanlar da olabiliyor, çevremizdeki her insana güvenmekle hata ediyoruz belki de.Sadeleştirme burada da devreye giriyor o zaman.

Duygularımız konusunda da sadeleştirme gerekebiliyor.Örneğin bizim için yük olduğunu artık hemen herkesin kabul ettiği kin, nefret, karamsarlık, affedememe yada abartılı sevgi de sadeleştirilmeli bence.Çünkü bu halleriyle en çok bize zarar verdiği gibi hayatı da zorlaştırıyor.

Bütün mesele vazgeçmemiz gerekenlerle vazgeçemeyeceklerimizi ayırt edebilmekte.Sadeleştirme bundan sonra başlayacaktır.

Ve inanın her bakımdan sade bir hayat çok daha taşınabilir/katlanılabilir olacaktır.