o

sövebilir                                                                       
kovabilir                         
sarılabilir
gülebilirdi de
—yapmadı—

(zaten yapsa ölürdüm)
—bilmedi—

anlayabilirdi
—anladı da—

koca bi dalga gibi kıyısına vurdum
ayaklarına dolandım
—duymadı—

—bilirdim—
kötü değildi
hep kötüymüş gibi yapardı
ama değildi
göğsünün altında
bıkmadan türküler söyleyen
bi yüreği vardı
—unutturdu—

ben unutmazdım
kendi yüreğine kendisi sağır olurdu
ben türkülerini hep duyardım
başka kimse duymazdı

yüreğini sıkı sıkı saklardı
neden korktuğunu kimseler bilmezdi
ben en çok sevmezdi diye korkardım
—sevmedi—

beni sevse
onu hiç yormazdım
—sevmedi—

sanki sevmeyi hiç bilmezdi
sanki hep unuturdu
her unutuşunda ben ölürdüm
—anlamadı—

bu kadar uzaklık aramıza nasıl sığdı
içimizdeki şairler neden öldü
bu ölümleri cebime kim koydu
neden bu kez bana gülmedi….
—bilemedim—

gözlerindeki o inat aldatmıyorsa seviyor dedim
—çözemedim—

bi şey söylemedi
hiç bi şey yapmadı
bu yalnızlığı çözmedi
gözlerin aldatmıyor demedi
sövmedi
gülmedi
—sustu—

—kızdım—
sözleri tutamadım
—sövdüm—
yüreğindeki küçük çocuğu küstürdüm

kıyamazdım
sarılamazdım da
—gittim—

—aşk da gitti—
her yan buz kesti

bildiğim tüm aşkları tutuşturdum
—ısıtmadı—

ben senden daha çok üşüdüm
yüreğini avuçlarımdan düşürdüm

sen gözlerini bana yumdun
—inadını göremedim—

zaten yalnızlığı da çözemedim
—Şimdi Issızım