Martı olsam da gelsem omzuna konsam

Hiç Tekneye Binmedim Ben!
Ondan mıdır beni hor görmen?
Hiç görmediğim şehre yazıldı tüm bunlar… Ne şairim ben ne de aşık… Sessiz sedasızım bugün, belki denizsizliğimdendir. Hiç kızmadım şehir sana, köpürecek dalgalarımın yokluğundandır. Sabahları martı sesi, akşamları vapur düdüğü nedir diye sorma, bilmem cahilliğime ver… Simitimi balıklarla paylaşmadım ben hiç, cimriliğimden mi?..Simitim oldu da balığım var mıydı?

Hiç görmediğim şehre yazıldı bunlar, yosun kokusu nedir hiç tanımadan. Okuyarak tanıdım seni, senin el yazınla… Görmeden gönül verdim, densizliğime ver. Hayatımda hiç balıkçılara selam vermişliğim yokken, sana selam vermiş bulundum; hoşgör. Uzak şehir, senin tüm sokakların denize çıkarken, benim tüm sokaklarım sana çıkar oldu… Sen farkında mısın bilmem, farkında olsan da söylemezsin ya… Hiç tekneye binmedim ki ben, ondan mıdır beni hor görmen? Yokluğun, yoksulluğum olmaya başlayınca anladım, hayalinle varlıklıyım.
Oysa sen varlığımdan habersiz… Sen bensizlikte kalabalık, ben sensizlikte en tenha. Hiç görmediğim şehre yazıldı bunlar, ne kadar uzakta da olsa hergün daha yakın olduğum… Hiç görmediğim için mi seni böyle ‘canımın içi’ olman? Söyle ey şehir, hiç görmediğin için mi beni böyle kolay kandırman?

Aynanın sırları dökülür mü balık olsam, martı olsam?… Martı olsam da gelsem omzuna konsam, o zaman bakar mısın gözlerimin içine?

“Ceplerinde kent sokakları taşıyan, ve şehirlerin ruhu olduğuna inanan her insanı etkileyecek bir yazı.. “