HOŞÇAKAL

Genç adam karşılıksız sevdiği kıza yaklaştı. Gözlerinin siyahına bakarkenki duygunun verdiği hevesle son sözlerini söyledi: “Hoşçakal… Dünya da hayatımın sayfalarına sıkışmış ve büyük ölçüde yer alan aşkım… Olmasamda ben o sayfalarda hoşçakal. Sevmesende beni kendine iyi bak. Yağmur yağarsa eğer sıramın alt gözünde bıraktım şemsiyemi. Islanma. Birebir versem kaßul etmeyecektin. Ve bir özür borcum var. Seni sevdiğim için özür dilerim. Hoşçakal. ” genç adam, sonbahar gökleri altında, kasvetli bir cuma günü, sokağın sonunda kayboldu. Geride bir şemsiye, ve pişmanlıktan bitap düşmüşçesine zar zor, dudaklarından dökülen sözcükle bir kız biraktı. Ve, kızın dudaklarından o belirsiz tınıyla, sözcük döküldü: HOŞCAKAL…