Elveda…
- Görüşmek üzere demiyorum sana, bu bir temenni değil sevgilim bir uğurlama da. Geri dönmek için gidenin bıraktığı bir avuntu da değil kalana. Bundan sonra olmayacağım hayatında, üzgünüm… Soğuk, Telafisiz, Çıkmaz bir sokağın o son duvarı kadar katı ve siyah… Koca bir veda…
Ellerimin üşüdüğünü hissediyorum ve kanımın damarlarımdan yavaş yavaş çekildiğini de. Göğsümün içinde bir yerlerde volkanlar patlıyor, yanıyorum anlıyor musun? Dayanılmaz bir acı bu, ne çok sevmişim meğer… Daha hızlı nefes alıyorum ve kalbim atıyor kendini bedenimden, kaburgalarımı kıracakmışcasına dayanıyor göğüs boşluğuma. Direniyorum…
Bir temenni değil bu sevgilim, bir avuntu da… Şimdi görsen sarılırsın boynuma; ağlıyorum çünkü, üzüntüm cehennemin yedi kat dibinden de derin. Telafisi olmayacak asla, başka bir yolu da… Herkes gibi olacağız, birilerinin eski sevgilisi birilerininse yeni… Ama herhangi birileri gibi, Dudaklarımız hala o son öpüşün sıcaklığıyla ısınacak. Biz ayrılacağız, intihar edecek bütün ruhlar bedenlerini…
Hoşça kalma sevgilim, üzül… Tarihin tanıklık edemeyeceği kadar yıkıl, öl hatta… Solumda öncekilerden ayrı bir kırgınlığım var sana, bu defa başka. Hoşçakal değil sevgilim, Elveda…