Duygularımı sende hisset biraz ..

Yatağıma yatıp, yorganımın içine girince, başımı kelebekli yastığıma koyunca, uykusuz anlarımda,mutlu anlarımda, ailemden uzak olan “sevgi”kelimesinde.. .senin sevginle ayaktayım, birtanem. Kimi zaman seni andığımda, düşündüğümde..Kimi zaman aşkının ellerimden,tenimden uzakta bir yerde olması,kimi zaman senden uzakta olmak,avuçlarımın içindeki deriyi kavlattı,sevgilim.Belki seni görememenin acısını çekmek bilmediğim bir mutluluğun sırrıdır,sevgilim.Sana her satırda seni sana anlatışım,gözlerini doldurmasın,sevgilim.Sana ağlamak hiç yakışmıyor.O masum yüzün var ya…o tebessüm,anlatamıyorum,sana.Seni hayal ederek yaşamak istemiyorum.Korkuyorum.Sanki ellerimi tuttuğun zaman bu aşk bitiverecekmiş gibi geliyor,bana.içimden bir ses ne zaman başımı omzuna koymaya kalksam”hayır”diyor.Birden üşümeye başlıyor bedenim.Belki “seni seviyorum “diye,bir cümle kuramıyorum,sevgilim.Belki aşkımı kaybetmekten korkuyorum.Ama seviyorum,işte.Dile getirmekte değilde,utangaçlığımdan sana kendimi ifade edemiyorum.Utanıyorum,yaklaşamıyorum,sana bedenine.Ellerim değmiyor sana…sana dokunmaktan çekiniyorum,sevgilim.Hep derdin ya sen”aşk utanmaktır”diye,Her gün biraz daha utanıyorum.Bazen sana uzakta olmanın acısını ,farkına varmadan çekiyorum….Ama acı çekmek belkide mutluluğun küçük bir parçası,anlamı sevgilim..