Ayrılık Nikahı

Ben hayatımda çok yer verdim küçük sevdalara
Özlemeyi öğrendim, sevmeyi, değer vermeyi.
Gelmesede yolunu gözlediğim, sabretmeyi öğrendim.
Şiirlerimde gizledim sevdiğimi, ben büyüttüm içimdeki gerçeği,
Güzelliği değildi beni büyüleyen, gözümdeki değeriydi bu aşkı büyüten.
Ama yorgun yürek neredeyse tükenecek,
Karşılıksız sevgim bu ömrü bitirecek.

Ezberimde hala gözlerini kaçırdığın o bakışların
Unutabilmem için o gözleri bu yazdığım, son haykırışım.
Geceden çıkıyorum yola geceden gelmiştim sana
Umutlarım yıldız gibi parlaktı yollarında
Bastığım yıldız kaydı, ben hüsrana uğradım.

Ezberledim gülüşünü resmine bakmama gerek yok artık,
Olmasanda düşlerimde, gözlerin gözlerimden düşmez artık.
Uçurum bu karşılığı olmayan aşkın sonu, ben vazgeçiyorum artık,
Çocukluğumda kilitliyorum seni, geleceğimde yoksun artık.
Bastığım yıldız kaydı, ben hüsrana uğradım.

Aşk nedir diye sorma bana
Akıttığım göz yaşları yoruldu anlatmaktan
Sıkıldın belkide yazdığım şu iki satırdan
Uyutmanın vakti geldi derdimi, gidiyorum karşılıksız sevdamdan
Tükendi yorgun kalemimin mürekkebi, çaresizce çırpınmaktan.

Serpilmeyecek uğruna artık, bu kalemden iki kelime
Esmeyecek hasretin habâis kokusu üzerimde
Nefretim yok bitti, başıma musallat değil sensizlik.
Sonu olmayan yolda yürümek artık anlamsız geliyor düşününce
İstemezdim böyle olsun ama bu yolda çare yok
Zehrini atıyorum bu aşkın yasını tutmamak üzere
Leyla gibi sevemesende beni, Mecnun gibi sevmiştim bir zamanlar seni.
İmkansızım değilsin artık gözümde, ulaşabilmek istediğimde
Kıyalım ayrılık nikahını, bu sevda burda bitsin…