Gece Nöbeti

daha az seviyorum seni

giderek daha az

unutur gibi  seviyorum

azala azala aramızdaki uzaklığın karanlığında

geceler  kısalıp, gündüzler uzuyor

böyle olunca

daha az seviyorum seni

kendini  iyileştiren bir yara gibi

daha az ve zamanla

sen geceyi  tutuyorsun, ben nöbetini

uzak dağ kışlalarında

görmüyoruz birbirimizi

usul usul sis iniyor

kopmuş yollara

ışığı hafif, uykusu ağır  koğuşlarda üzerini örtüyorum senin

bir çığ gibi büyüyorsun rüyalarımda

sevgilim sevgilim

yıldızları daha büyüktür bazı gecelerin

nöbet  kadar yalnızken öğreneceksin bunu da

artık daha az seviyorum seni

unutur gibi, ölür gibi

daha az yeniden ödetiyorum kendime

onca aşkın  öğretemediğini

kolay değildi

yalnızca sevgilimi değil, evladımı da  kaybettim ben

kaç acı birden imtihan etti beni

bir tek gece vardır  insanın hayatında

ömür boyu sürer nöbeti

bu da öyleydi,

iyi ol, sağ  ol, uzak ol

ama bir daha görme beni.

Yorumlar (0)
Yorum ekle