AĞLAYAN MELEKLER

Ağlar melekler de herşeye ;
Ne biliyor ki insanoğlu, ne bilir ki onun kırılganlığını  acılarını.

O da
sevmiştir belki. O da imkansızca tutulmuştur belki. Bilirim melekler biz
insanlar gibi değil ki.Olmaz ama , hadi oldu diyelim. Ama Azrail aşık olurmuş ya
canını alacağı kula günün birinde , kul da vurulurmuş ya görmeden daha.

Bilmezmiş ya alır Azrail canını. Ama inatla , ısrarla ister ya can alıcı
meleğini. İşte başlamıştır aşkın imkansızlığı orda. Kul sever Azrail i , vermek
ister canını seve seve . Azrail de almak istemez o canı seviyordur çünkü
delice.

Yapacak bi şey yoktur. Azrail alacaktır kulun canını. Kulda
verecektir canını Aşk bu ya . Yoktur yapacak birşey.
Ve zaman kum
saati gibi akıp gider herkesin avuçlarından. Biter tüm umutlar , yaşanabilecek
sadece kalmıştır bir kaç saat. Belki varsa şans bir kaç saat. Gelmiştir veda
zamanı. Son bir öpücük borçludur .Azrail kula , o son öpücük en son vurucu
hamledir. Artık kulun canı dudaklarından kalbine inmiştir .
Ask öyle bir zehirdir ki , işlemiştir bile Azrail”in ruhuna…
Kulsa hiç pişman olmamıştır , öldüğünden yok olduğundan . AŞK uğruna
, feda etmiştir fani bedenini.
Ama meleğinde ruhu gitmiştir ölen kulla
beraber. Artık yoktur yaşamanın bir anlamı. Ve ağlar meleklerde , hiç istemeden
meleklerde düşer yerlere.

Tüm melekler AŞK”ı hakeder ,
tüm kullarda bir melek uğruna ölmeye itiraz etmez. AŞK başka nasıl olabilirdi ki
zaten.. Ölmeyi göze almayacaksa seven , boşverin ne sevsinler ne de Meleğin
canını acıtsınlar…