SÖYLE GÜLÜM!

Sen böyle nedensiz gidersen benden…
Tutar ben de kendimden giderim…
“susmak” dendiğinde hep içim kanıyor ama…
İstersen susarak sana “seni seviyorum” derim…

Dayanılmaz suskunluğun öyle sağır etti ki beni…
Hadi sustur artık bu suskunluğu… sustur ne olur…
Ne olur düşlerimde olsun ağlatma beni…
Vuracaksan arkadan değil… bari önden vur…

Şimdi ben de susuyorum en çığırtkan ağıtlarımı…
Yokluğun batsa da… kanatsa da hep yüreğimi…
Ama neye yarar… bedeli olmuyor ki bu sensizliğin…
Anlıyor musun beni gülüm? anlıyorsun değil mi?,,,

Ben hep tarifsiz acılarla ödedim bu aşkın diyetini…
Eğer tanımsız acılarsa senin susmanın bedeli…
Ya gel içimdeki yangını ateşinle söndür…
Ya da öldür beni… daha fazla etme deli…

Uykusuz gözlerime sürme yaptım hayallerini…
Kendi kalabalığından kaçan yalnızlar gibiyim…
Anla artık işte sen… ben gerisini susuyorum…
Tut ki aşığım… tut ki dilsizim… tut ki deliyim…

Bu kaçıncı suskunluk?… yüreğime dayadığın…
Hadi söyle gülüm!… bu seferki artık son mu?…
Hazırım ödemeye eğer varsa daha başka diyetim…
Yeter ki susma söyle… senden istediğim sadece bu…

Söyle gülüm!…
Söyle neyin bedeli bu?…