Serçenin Gözyaşları

Güneşin batışını seyreden minik serçeyi düşün. Yalnız kalmış üşümüş ve yaralanmış… Kimsesi de yok üstelik! Tek Güneş varmış üstünü örten, yüreğini sıcak tutan. O da gitmek üzere… Güneş batınca yapayalnız kalacak. Dahası, o sıcaklık yok olunca, yalnız bedeni değil, yaralı, minik yüreği de üşüyecek. Sanki ölümü bekler gibi, sanki sonunu bekler gibi seyrediyor Güneşi. “Gitme! Dur!” diyor içinden. Aslında umut bağlamış içten içten. “O beni bırakmaz!” diyor. İnanmak istediği şeyi söylüyor belki de… “Hep ısıtacak yüreğimi, hep örtecek üstümü” diyor. Öyle ya, günboyu Güneşi izlemişti. İçinden hep teşekkür etmişti ona. Yalnızca kendisi için var sanmıştı. Sevmişti onu çok sevmişti! Üstelik güvenmişti. Bunları düşündü, biraz avuttu kendini. Ama hava yavaş yavaş soğuyordu ve karanlık bastırıyordu. Minik serçe yine de umutluydu. Bu sefer de… “Şaka yapıyor bana.” diyerek avuttu kendini. Bir ara, günboyu mavi gördüğü denizin, kızıla dönmeye başladığını fark etti. Buna da hiçbir anlam verememişti. Güneşin gidişinin habercisi olduğunu bilememişti. Biraz sonra… Üşümeye başladı serçe. Hava soğuyordu yavaş yavaş. Kıyıdaki balıkçılar son balıklarını atıyordu kovalarına… Serçe buna da bir anlam veremedi. Ama ürktü biraz ve Güneşe baktı telaşla. Biraz daha yaklaşmıştı dağlara. Gittikçe uzaklaşıyordu… Ama zavallı serçe hala umutluydu. “Birazdan yaklaşmaya başlayacak, yine ısıtacak yüreğimi” diyordu. “O beni bırakmaz! O beni çok seviyor..!” diyordu. Biraz sonra… Güneş karlı dağların arkasından kayboldu gitti. Serçe bir an korktu. Gökyüzüne iyice baktı. Saklandığını sanmış olacak, dağların arkasına baktı dikkatli dikkatli. Yere baktı, “Belki düşmüştür” dedi içinden ve kızıla dönmüş denize baktı telaşla. Ama bulamadı. Güneş yoktu, gitmişti. Bir süre öylece bekledi. Belki gelir geri dedi, ama gelmedi. Gözleri doldu zavallı minik serçenin. Aslında sabah olunca geri gelecekti Güneş. Yine üstünü örtecekti, yine günboyu ısıtacaktı yüreğini… Ama minik serçede hiç umut kalmamıştı. Gözlerinden iki damla yaş süzüldü. Bitkin bir halde “Gitti! Bıraktı beni!” dedi ve devam etti ağlamaya… Ağladı, ağladı ve öldü..! GÜNEŞLER GERİ GELİRLERDİ AMA SERÇELER AĞLADIKLARINDA ÖLÜRLERDİ!

Yazan : bilge