Rus şiirler Türkçe – Русские стихи с турецким переводом

Есть месяцы, отмеченные Роком
В календаре столетий. Кто сотрет
На мировых скрижалях иды марта,
Когда последний римский вольнолюбец
Тирану в грудь направил свой клинок?
Как позабыть, в холодно-мглистом полдне,
Строй дерзких, град картечи, все, что слито
С глухим четырнадцатым декабря?
Как знамена, кровавым блеском реют
Над морем Революции Великой
Двадцатое июня, и десятый
День августа, и скорбный день – брюмер.
Та ж Франция явила два пыланья –
Февральской и июльской новизны.
Но выше всех над датами святыми,
Над декабрем, чем светел пятый год,
Над февралем семнадцатого года,
Сверкаешь ты, слепительный Октябрь,
Преобразивший сумрачную осень
В ликующую силами весну,
Зажегший новый день над дряхлой жизнью
И заревом немеркнущим победно
Нам озаривший правый путь в веках!

································································································································

EKİM 1917 

Karanlık sağır bir çağ içinde akıp gitti gençliğim 
Cümle alemin miskince yan gelip yattığı bir çağ 
Ve taşınması imkansız bir yüktü yaşamak 
İlgisizlik içinde dinlenirdi şiirler. 

Gene de duyardım toprağın diplerinden 
Uzak bir gök gürültüsünün bulanık sesi gibi 
Mahmuzlanan atların acı kişnemesi gibi 
Çözülüp eridiğini bin yıllık buzulların. 

Acaba görür müyüm? derdim kendi kendime 
Bu gök mavisi rengin ufukta yükseldiğini 
Ve bu nisan borasının sağır uğultusunu 
Çekinmeden ciğerlerime doldurabilir miyim? 

Geçti günler yıllar geçti on yıllar 
Gördüm devrilişini bir bir zincirlerin 
Sonra da üstümüze karanlık çöker gibi 
Çöküşünü Çu-Şima ve Mukden felaketlerinin. 

Derin bir uğultuyla geçti 1905 yılı 
En aydın işareti ilerdeki günlerin 
Sonra savaş kin geldi bir kıyım geldi kanlı 
Ve Şubat sonra Ekim ihtilali ardından. 

İşin sonucunu görmeyeceğim herhalde 
Yeni doğan bir yıldız gibi uzakta pırıl pırıl 
Parıldayan sonucu ama gene de mutluyum 
Çünkü tarihin yazdığı en büyük günü gördüm. 

Автор: В. Брюсов
Перевод: Attilâ Tokatlı 

Орут поэту:
«Посмотреть бы тебя у токарного станка.
А что стихи?
Пустое это!
Небось работать — кишка тонка».
Может быть,
нам
труд
всяких занятий роднее.
Я тоже фабрика.
А если без труб,
то, может,
мне
без труб труднее.
Знаю —
не любите праздных фраз вы.
Ру́бите дуб — работать дабы.
А мы
не деревообделочники разве?
Голов людских обделываем дубы.
Конечно,
почтенная вещь — рыбачить.
Вытащить сеть.
В сетях осетры б!
Но труд поэтов — почтенный паче —
людей живых ловить, а не рыб.
Огромный труд — гореть над горном,
железа шипящие класть в закал.
Но кто же
в безделье бросит укор нам?
Мозги шлифуем рашпилем языка.
Кто выше — поэт
или техник,
который
ведет людей к вещественной выгоде?
Оба.
Сердца — такие ж моторы.
Душа — такой же хитрый двигатель.
Мы равные.
Товарищи в рабочей массе.
Пролетарии тела и духа.
Лишь вместе
вселенную мы разукрасим
и маршами пустим ухать.
Отгородимся от бурь словесных молом.
К делу!
Работа жива и нова.
А праздных ораторов —
на мельницу!
К мукомолам!
Водой речей вертеть жернова.

································································································································

ŞAİR İŞÇİDİR

Bağırırlar şaire:
“Bir de torna tezgâhı başında göreydik seni.
Şiir de ne?
Boş iş.
Çalışmak, harcınız değil demek ki…”
Doğrusu
bizler için de 
en yüce değerdir çalışmak.
Ve kendimi
bir fabrika saymaktayım ben de.
Ve eğer
bacam yoksa
İşim daha zor demektir bu.
Bilirim
hoşlanmazsınız boş lâftan
kütük yontarsınız kan ter içinde,
Fakat 
bizim işimiz farklı mı sanırsınız bundan:
Kütükten kafaları yontarız biz de.
Ve hiç kuşkusuz
saygıdeğer bir iştir balık avlamak
çekip çıkarmak ağı.
Ve doyum olmaz tadına
balıkla doluysa hele.
Fakat
daha da saygıdeğerdir şairin işi
balık değil, canlı insan yakalamadayız çünkü.
Ve doğrusu
işlerin en zorlusu
yanıp kavrularak demir ocağının ağzında
su vermektir kızgın demire.
Fakat kim
aylak olduğumuzu söyleyerek
sitem edebilir bize;
Beyinleri perdahlıyorsak eğer
dilimizin eğesiyle…
Kim daha üstün, şair mi?
yoksa insanlara
Pratik yarar sağlayan teknisyen mi?
İkisi de.
Yürek de bir motordur çünkü
ve ruh, onun çalıştırıcısı.
Eşitiz bizler
şairler ve teknisyenler.
Vücut ve ruh emekçileriyiz
aynı kavganın içinde
Ve ancak ortak emeğimizle
bezeriz evreni
marşlarımızı gümbürdeterek
Haydi!
laf fırtınalarından
ayıralım kendimizi
bir dalgakıranla.
İş başına!
Canlı ve yepyeni bir çalışmadır bu.
Ve ağzıkalabalık söylevci takımı
değirmene yollansın dosdoğru!
Unculuğa!
Değirmen taşı döndürmeye laf suyuyla!

Автор: В. Маяковский
Перевод: Ataol Behramoğlu