karıcığım

Karıcığım,

Aynı günde iki mektubunu aldım.İki dünya benim oldu.Mektubunun birisi ışık ve neşe dolu,öteki bir sonbahar akşamı gibi gölgeli ve hazin.Sevindim ve mahzun oldum.

Bilmem ki, ne yazayım, senin altın gözlü, güneş ışıklı başını kollarımın arasına alıp ona saatlerce bakmalıyım ki,ne söylemek istediğimi anlayasın.

…

Kara günler geçiriyoruz karıcığım…Güzel günler göreceğiz…Bunu laf diye söylemiyorum, buna inanıyorum karıcığım.Edison,her şeye rağmen,havasız camın içinde ateşin yanacağına nasıl inanmışsa öyle inanıyorum.

Bir yıl ne demektir biliyorum karıcığım, bu bir yıl içinde benim değil senin çekeceğin ağrı ve yalnızlıktan üzülüyorum. Kendi derdim yok,sen varsın.Sana teselli diye kuru ve palavralı sözler yazmadım karıcığım, sana kalbimle kafamı yazdım.

Sen ihtiyar bir kurtsun,ben ona masal söyleyen bir çocuk.Fakat sen yeryüzünde şimdiye kadar hiç yaşamamış kadar güzel bir dişi kurtsun ve bu güne dek hiçbir kuzu parçalamadın.Sen öyle iyi bir kurtsun.Sen bir dişi kurtsun karıcığım.Bir dişi kurtsun ki yalnız kendi yüreğini parçalarsın.Ve ben bir hayran çocuğum ki senin gözlerin önünde söyleyeceği sözleri bile şaşırıyor.

Canımın içi , dün gece sabahladım, yani yirmidört saattir uyuyamadım.Temyiz *layihasını yazdım.Şimdi uykusuz başımın boşluğu içinde yalnız boydan boya sen varsın.

Nudiye’nin seninle benim için yaptığı dedikoduya sevindim.Senin benim olduğunu herkezin duymasından,eskiden beri ne tuhaf bir sevinç ve iftihar duyduğumu bilirsin.Sakın kızma. Her hissettiğimi yazıyorum.

Nazım Hikmet