Güneşe Aşık.

bmmmmmmmmmminde güneşe sevdalı bir gündöndü yaşarmış, onun dibinde
de gündöndüye sevdalı bir Sarmaşık.
Gündöndünün gövdesine sımsıkı sarılır yüzünü ona dönsün onu
sevsin diye umutla beklermiş. Gündöndü ise her sabah güneş doğduğunda
yüzünü sevda ile göğe çevirip hayran hayran güneşi
seyredermiş.Sarmaşık çaresiz daha bir sıkı sarılırmış gündöndüye
ama nafile, gündöndünün aklı güneşte.Akşam olup da güneş
battığında, sevdiğini yitiren gündöndü boynunu büker içine kapanır
kalırmış üzüntüden.Sarmaşık daha sıkı daha sıkı yapışırmış o
zaman.
Gel gelelim sabah olduğunda gündöndünün yüzünü kendisine
çevirmeyeceğini, güneşle gündöndünün arasına giremeyeceğini bir daha
anlamış.
Bir sabah minik Sarmaşık uyanınca ne görsün
ilk defa sevgili gündöndüsünün yüzü güneşe değil kendine
dönük.Sevinçten az kalsın çığlık atacakmış ki gündöndüsünün
öldüğünü anlamış.
Çünkü sarmaşık sevdiğinin yüzünü kendisine çevirmek için onun
gövdesine sarıldıkça, yavaş yavaş onu boğduğunu öldürdüğünü hiç
fark etmemiş.
Gündöndü ölünce sarmaşığın sarılacağı bir şey kalmamış ve
zamanla oda sararıp solmuş…